Ο ΚΛΟΙΟΣ.

Να πάψω να σε σκέπτομαι
αυτό λέει η καρδιά μου.
Είναι αργά πολύ αργά
πια άλλο να πονώ.
Να πάψεις πια να έρχεσαι
και συ στα όνειρά μου
ν αρχίσω λίγο λίγο να ξεχνώ.
Μα κι αν η σκέψη φέρνει εμπρός
καιρούς αλλοτινούς
κι αν το λουλούδι κόπηκε
άφησε όμως το μύρο
που θα πλανιέται αιώνια
ψηλά στους ουρανούς
και δω τριγύρω.
Πως να ξεφύγω απ τον κλοιό
της μοίρας που με πνίγει
και ούτε ένα παράθυρο
ν ανοίξω δε μπορώ
για να φωνάξω ν ακουστώ
πως η ζωή είναι λίγη
κι εγώ εδώ μέσα πνίγομαι
σε τούτον τον κλοιό.