Ψ Α Χ Ν Ω

Ακριβοπατόντας και ψηλαφίζοντας
τα στενά δρομάκια της σκέψης μου
ψάχνω να βρω τις ανήλιαγες
γωνίτσες της ψυχής μου.
Εκεί που έχτισα σε μικρές ανηφόρες
τα όνειρά μου.
Εκεί που δούλεψα μυστικά τον ιστό
της ψυχής μου.
Εκεί που φώτισα τα ανήλιαγα σκοτάδια
της καρδιάς μου.
Εκεί που ο χρόνος μου φαινόταν αιωνιότητα.
τώρα η αιωνιότητα έγινε χρόνος.
Κυμάτισε φευγαλέα με του ανέμου
το θρόισμα.
και χάθηκε στου πελάγου τα σύνορα.