Πως θα ερχόσουν σε πρόσμεναμε λαχτάρα ενός μύρου
σαν γλυκιά αναπνοή.
Ν αντηχούνε μόνο άκουσα
τα πατήματα τ ονείρου
μες στη κάμαρη τη σκοτεινή.
Ήρθες μόνο σαν βελούδινο χάδι
τ ουρανού μια αναλαμπή
μια στιγμή στο σκοτάδι
κι έπειτα είχες χαθεί.
Μες στους ίσκιους χάθηκες ξάφνου
μες στου δρόμου κάποια στροφή
κι έτσι μάταια ακόμη σε ψάχνω
με λαχτάρα μονάχα κρυφή.
Και συ του πόνου ακοίμητο δοξάρι
μες στη ψυχή μου παίζεις το ρυθμό
κάτω από ένα ακοίμητο Φεγγάρι
της θλίψης μου τραγούδι σιγανό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου