Όταν το βράδυ έρχεται
και πέφτει το σκοτάδι.
Όταν τ αστέρια χάνονται
δεν βγαίνει το φεγγάρι
τότε κι εγώ μελαγχολώ
γιατί μου έχεις λείψει
στη μοναξιά μου χάνομαι
και με σκεπάζει η θλίψη.
Δίχως ένα γέλιο μια φωνή
στην άδεια κάμαρά μου
δεν νιώθω τότε ζωντανή
πουλί μονάχο κι έρημο
που κόψαν τα φτερά μου.
Πως τα γυρίζει η ζωή
και όλα τα αλλάζει
μόλις βγει ήλιος το πρωί
σε λίγο συννεφιάζει.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiROZph8_QGPDxs3t4qA3fBkBPEDdkE4qJILa7HGQPGm0TO2k304a3ulCw85tK5bu6gNpwxydLzMCPY_GUmMJgOcS4kDaUmK_K1BnAQSSEri0URKNHAX7hxzr7E1WNXHT5mfQmclUpCONQK/s320/3ae6f18f-f267-4e0c-b3fa-e83f7ada2470.jpg)
Όταν τ αστέρια χάνονται
δεν βγαίνει το φεγγάρι
τότε κι εγώ μελαγχολώ
γιατί μου έχεις λείψει
στη μοναξιά μου χάνομαι
και με σκεπάζει η θλίψη.
Δίχως ένα γέλιο μια φωνή
στην άδεια κάμαρά μου
δεν νιώθω τότε ζωντανή
πουλί μονάχο κι έρημο
που κόψαν τα φτερά μου.
Πως τα γυρίζει η ζωή
και όλα τα αλλάζει
μόλις βγει ήλιος το πρωί
σε λίγο συννεφιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου