ΔΥΟ ΚΛΑΔΙΑ

Δύο κλαδιά απ το ίδιο δένδρο
αδέρφι είμαστε και οι δυο.
Φυτρώσαμε απ την ίδια ρίζα
κλαδιά απ τον ίδιο τον κορμό.

Μα ο καθείς πήρε το δρόμο
που είχε διαλέξει μοναχός
με το δισάκι του στον ώμο
δίχως παρέα δυστυχώς.

Ε κάναμε το σπιτικό μας
αλλού εσύ κι αλλού εγώ
μα πέρα απ τον εαυτό μας
την αγάπη είχαμε οδηγό.

Έτσι περάσανε τα χρόνια
ήρεμα και αδελφικά
ώσπου μας ζήλεψε η διχόνοια
στα χρόνια ετούτο τα στερνά.

Μα  πως να κάνουμε αδέρφι
να γίνουμε σαν πριν ξανά
κοίτα ο θάνατος μας γνέφει
γρήγορα η ζωή περνά.

Με διχόνοια κι αδικία
τι κερδίζουμε μ αυτές
στο κόσμο μένει μια κακία
τσέπες έχει ο χάρος αδειανές.

Έλα να γίνουμε όπως πρώτα
αδέρφια αγάπης καρδιακά
τον εαυτό σου μόνο ρώτα
αν το αξίζει τελικά.

Να φύγουμε απ αυτόν τον κόσμο
δύο αδέρφια σαν εχθροί
αφού δυο μέτρα μόνο θέμε
τίποτα άλλο από τη γη.