ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ

Ας γινόταν να ήμουνα
της καρδιάς σου ο χτύπος.
Των χειλιών σου το χαμόγελο
των ματιών σου το δάκρυ.
Η ανάσα σου να ήμουνα
τότε θάλεγα μήπως
ποιό κοντά σου θα ένοιωθα
στου κορμιού σου μιά άκρη.

Μα η φωνή σου  μ απόμεινε
που όσο πάει μακραίνει.
Την ακούω να έρχεται
μες στη τόση σιγή.
Στο ψυχρό το τηλέφωνο
η καρδιά μου προσμένει
το παρήγορο κάλεσμα
που όσο πάει κι αργεί.