ΑΤΙΤΛΟ

Ήρθε σιγά σιγά
σαν το μικρό παιδί
στο κεφαλόσκαλο.
Από δρόμους κακοφωτισμένους.
Γονάτισε στη πόρτα της μπροστά
κρατώντας τριαντάφυλλα στα χέρια.
Στο πρόσωπο χαραγμένη η συγνώμη.
για τα πολλά πικνοπλεγμένα ψέματα.
Για την προδοσία
που μπήγει το μαχαίρι πισώπλατα
και που δύσκολα συχωριέται
.Εκείνη κρυμμένη
πίσω από τις κουρτίνες
κοίταζε με άδεια καρδιά
ένα πρόσωπο ξένο.
Ήταν μιά εικόνα χωρίς ελπίδα.
Είπιε τόν πόνο της μ ένα πικρό χαμόγελο.
[ Ας λάβαινα  ένα ψήγμα
από όσα έδωσα ] ψηθύρισε.