ΤΟ ΠΥΡΟΦΑΝΙ

Έγειρες στον ώμο μου απόψε
στάλαζε το δάκρυ σου αργά
έσκυψα στα μάτια σου και είδα
την ψυχή σου ο πόνος να τρυγά.

Κούρνιασες στον κόρφο μου και εχάθεις
στου πελάγου την απέραντη ερημιά
έψαχνες με απόγνωση να μάθεις
πόσα κρύβει ο κόσμος μυστικά.

Είδες της ζωής το πυροφάνι
πόσοι κίνδυνοι να απειλούν
λύγισες και τότε είπες φτάνει
για ποιόν κόσμο αγγέλων μου μιλούν.

Είναι ο κόσμος σαν το πυροφάνι
σβήνει και ανάβει από την αρχή
κι αν στο τέλος του θαρρείς πως φτάνει
απ την τέφρα του γεννιέται ξαναζεί.