ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Κουβαλώ τα υλικά των ονείρων.
Η ομορφιά μαραίνεται δεν σβήνει.
Πολλές φορές η κακία κυλάει σαν δάκρυ
στις αυλακιές του προσώπου.
Η γεύση της μνήμης είναι μαγική.
Είναι μια επαναλαμβανόμενη νοσταλγία.
Θ΄΄αθελα να ξεχαστώ να ονειρευτώ
ν αρμενίσω μακριά από τα βαλτόνερα
που κουβαλάει η ψυχή μου.
Η ελπίδα καμιά φορά
στείνει και τις πιο πλανερές παγίδες.
Να ζούμε την ομορφιά όπως μας προσφέρεται.
Η ομορφιά σε οδηγεί σε συνάντηση με την ψυχή σου.
Μπορεί να την συναντήσεις ανεπάντεχα
ένα  καλοκαιρινό μεσημέρι
κάτω από τον ίσκιο μιας ανθισμένης πικροδάφνης  .
Καμιά φορά στέλνω το βλέμμα μου
μακριά στους ορίζοντες
να  κάνει κύκλους ακολουθώντας τους γλάρους΄
όταν ο ήλιος σφυρίζει ευδιάθετος
πριν κόψει τις βόλτες του.
Και όταν το ολόγιομο Φεγγάρι
αφήνει τους αναστεναγμούς του
πάνω σε μια ήρεμη θάλασσα.