![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJTgxf1h8S7GzIFEAZVeWFtyOSaLNo_xOJkF5nhO5QWig_oscSjj4hhxYaBYrPxY50YCWx_hNzWvrxRmrKZsEP4G7B_dA3w23nTGucdV7u9595MNWIl9IhnEhxcCXE9usobLzvlj4kBshu/s1600/images+(3).jpg)
στούς ήχους γύρω σου π ακούς΄΄
Ξέρεις πως είναι να διαβαίνεις
στενά και δρόμους σκοτεινούς΄΄
Ξέρεις πως είναι να κοιτάζεις
ένα ολόγιομο φεγγάρι
να προσπαθείς να το διαβάζεις
με της ψυχής σου το λυχνάρι΄΄
Ξέρεις πως είναι όταν νυχτώνει
να χάνεσαι μες στα σκοτάδια
κι όταν αργεί να ξημερώνει
μένεις με την ψυχή σου άδεια.΄΄
Ξέρεις πως είναι να ελπίζεις
να χάνεται όμως η ελπίδα
και συ ακόμη να πασχίζεις
μήπως δεις φως η μια αχτίδα.΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου