ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Μες στην ομίχλη του χρόνου
σε είδα να χάνεσαι.
Νοερά ξεφύλλισα
τις σκόρπιες στιγμές της χαράς.
Ήταν καθισμένες
πάνω σε κάποιες σελίδες.
Σε κείνες τις σελίδες
που τις στόλιζαν
μυριόχρωμα λουλούδια
και γαλάζια όνειρα
τις κοίμιζαν τις νύχτες.
Δεν είπες ούτε αντίο..
Η φωνή σου έσβησε
στον απόηχο μιας φευγαλέας ζωής.