ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ

Θρονιάστηκε ο φόβος στη καρδιά.
και έγινε φρουρός στον νου μου.
Χωρίς μιλιά τον ουρανό αγναντεύω
μια νύχτα ξάστερη κι αφέγγαρη.
Μετρώ τις ώρες που αργά περνούνε
και η αυγή αργεί χαμόγελα να στάξει.
Δεν βλέπει όνειρα  στο ξύπνιο του κανείς
νομίζοντας πως και αυτά έχουν χαθεί
κι αχνή φαντάζει η ελπίδα.
Στου δάκρυ μας την ανύποτη ικεσία
έρχονται θλιβεροί παρηγοριάς οι ίσκιοι.
Κανείς δεν μιλάει για καινούρια χρώματα.
Κανείς δε μιλάει για καινούρια φεγγάρια.
Για ήλιους χλωμούς χαμένους στα σύννεφα.
Παράξενα βλέμματα κοιτάζουν τριγύρω.
Προσμένουν το θαύμα ίσως φανεί
και κείνα που χάθηκαν ίσως ξανάρθουν.