ΛΥΓΙΣΑ ΚΙ ΑΠΟΨΕ

Λύγισα κι απόψε λύγισα ξανά
ήρθανε οι σκέψεις οι αποδιωγμένες.
Όρμησαν και πάλι σαν άγρια θεριά
να με πνίξουν θελαν οι καταραμένες.
Αυτοί που ήταν συντρόφοι καρδιακοί και φίλοι
σαν παίζαμε παρέα με ζάρια στις αυλές
γεμίζανε οι γειτονιές τραγούδια και φωνές
τώρα σφιχτά μήναν και πικραμένα χείλη.
Ένα αχόρταγο κενό με βασανίζει
στης μοναξιάς μου την ανύπωτη τυράγνια
μα κάπου κάπου την καρδιά μου τη γεμίζει
μία ελπίδα στης ψυχής μου την ορφάνια