ΣΤΟΝ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ

Ας μη βρισκότανε ποτέ κανένα μνήμα
του διάβα μας το φάντασμα να συγκράτηση
μονάχα ολόφωτο τριγύρω μας ένα ντύμα
με λάμψη αχαλίνωτη να μας στολίσει.
Όλη η ύπαρξή σου κλεισμένη σ ένα κάδρο
κι όλη η ζωή σου σαν νάταν μια στιγμή.
Πασχίζω ένα χαμόγελο η μια ρυτίδα νάβρω
ψάχνω εκείνη τη ματιά σου τη θερμή.
Αθόρυβη η φυγή σου πνοή αγέρας
Κανείς μας δεν ε πρόλαβε να μάθει
αυτά της μοίρας που σκαρώνει λάθη
και παίρνει τις ζωές τ άυλο τέρας.
Σύντροφε συ  των χρόνων των πρωτ ανθησμένων
ξεχωριστέ κι αξέχαστε και άξιε της μνήμης
το αποκούμπι της καρδιάς των ξένων
και των δικών σου που ορφανούς αφήνεις.
Ας είναι η ψυχή σου αναπαυμένη
όπου εκείνη ορέχτικε να ζήσει
κοντά στη σύντροφο σου την αγαπημένη
ο κύκλος σου έτσι τόθελες να κλείσει.