![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwguIgvTsso2VxJiU2QWXVBs5nqjM7UzcKY6zyDv0Kb7GzxV0xHU9D-3A-1T3E0gvzoECCixS4sCTFKN6M-MYMgTTs7ub2F5hEsQpG3eHCzkK2y4sHTHVdUDWYjifRfQGJsFVZl7Z_rBRs/s1600/images+(3).jpg)
Στα φύλλα της καρδιάς γράφονται ωχρές αναμνήσεις.
Σκιρτά η ψυχή στη θύμηση τους.
Ένα αόριστο χαμόγελο ζωγραφίζεται
στα ωχρά χείλη του φθινοπώρου.
Κάπου κάπου ξεχασμένες ηλιαχτίδες
από τις ρωγμές τ ουρανού
αφήνουν να προβάλουν τα σύννεφα.
Ψιλόβροχο.
Οι στάλες του απαλές νότες
μιας ρυθμικής μουσικής
πάνω στις λαμαρίνες των υποστέγων
σκορπούν μελαγχολία στη ψυχή.
Στην οθόνη της ζωής μας
χάθηκε η εικόνα του καλοκαιριού.
Τέλος εποχής αρχή μιας άλλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου