ΤΟ ΜΟΙΡΑΊΟ ΓΛΙΣΤΡΗΜΑ

Σ ένα μοιραίο γλίστρημα της φαντασίας
έσπασε η ψυχή μου και από κει
ξεχύθηκαν οι λέξεις.
Άπιαστα πουλιά φτερούγισαν
και κάθισαν πάνω σε σύρματα
των στοίχων σειρά σειρά.
Κελάηδησαν οι στερημένες φωνές τους.
Νοήματα ξεχύθηκαν τριγύρω
σαν αραιές σταγόνες βροχής
πάνω σε θολωμένο τζάμι.
Μια περιέργεια με τρώει
πως θα είναι το νεογέννητο.
Μέσα μου συνοστίζονται οι λέξεις
θέλουν να βγουν έξω
από τη μήτρα της ψυχής μου
να πάρουν θέση σειρά σειρά
στον ιστό του ποιήματος.