TΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ

Του ρολογιού ακούω τους χτύπους
που ξάγρυπνο μ αφήνουν στο σκοτάδι.
Οι  σκέψεις μου γύρω από σένα τρέχουν
μπήγοντας τα καρφιά τους στη ψυχή μου
πόνο μεγάλο με γεμίζουν αδελφέ μου.
Σαν πόσα γράμματα σου έχω στείλει
πόσες αλήθειες που ήταν κρυμμένες
χρόνια και χρόνια μέσα στη καρδιά μου
και που ποτέ δεν θέλησες ν ακούσεις.
Του εγωισμού σου το σχοινί σε δένει
ελεύθερη  ν αφήσει την ψυχή σου
και καθαρά τα μάτια σου να δούνε.
Το λάθος σου που πάντα το αρνείσαι.
Η σιωπή σου δείχνει τα σημάδια
πως δεν μπορείς απάντηση να δώσεις
σε κείνα τα ερωτήματα που βάζω.
Αν πράγματι βαθιά μ αγάπησες ποτέ σου
η πέρα απ το Εγώ σου κανέναν άλλο.
Κι όμως. Τώρα που η διαδρομή μας λιγοστεύςι
από τον μάταιο ετούτο κόσμο
ας ωριμάσει μέσα σου η γνώση
πως δεν αξίζει πείσμα να κρατάς.
Το μεγαλείο του ανθρώπου είναι
συγχώρεση να δίνει κι αν ακόμα
νομίζει πως φταίξιμο αυτός δεν έχει.
Κι αν είπαμε δυο λόγια παραπάνω
αδέλφια είμαστε κακία μη κρατάμε
γι αυτή δεν έχει χώρο η ψυχή μας.
Με υπομονή εγώ θα περιμένω
κι εύχομαι γρήγορα να ξαστερώσει
ο νου σου.Και η ψυχή σου ν απαλύνει.
Ν δεις μπροστά σου την αλήθεια
πως  η αγάπη τ αδελφού μας
πάνω απ όλα είναι στη ζωή μας.
Κι αν πάλι την ίδια στάση θα κρατήσεις
και μπρος δεν κάνεις ένα βήμα
εγω να ξέρεις θάμαι εδώ θα περιμένω
με μια καρδιά γεμάτη από αγάπη
και μια αγκαλιά για να σε κλείσω μέσα.