ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΟΥ

Τα μυστικά μου σου έλεγα
σ εκείνο τ ακρογιάλι
όπου αγκαλιά καθόμασταν
κοιτάζοντας το κύμα
φύσαγε ένα ολόδροσο
έν απαλό μαϊστράλι
κι εσύ μου μίλαγες σιγά
μου έλεγες τι κρίμα.

Και ψυχοπόναγες για με
και για τα βάσανα μου
η λύπη ζωγραφίστηκε
στο αθώο πρόσωπο σου
μα εγώ παρηγοριόμουνα
που ήσουνα κοντά μου
κι ότι δικό μου μυστικό
γινότανε δικό σου.

Ένα φεγγάρι ολόγιομο
μας κοίταζε από πάνω
κι ο ουρανός μας σκέπαζε
με τα λαμπρά του αστέρια
κι εσύ σιμά μου έγερνες
κρατώντας μου τα χέρια.
Της παρηγόριας το φιλί
μου έδωσες στο στόμα
κι αν τόσα χρόνια πέρασαν
το σκέφτομαι. ακόμα

Στο ίδιο μέρος κάθομαι
απόψε και θυμάμαι.
Μα εσύ δεν είσαι δίπλα μου
είσαι μακριά στα ξένα.
Μέσα στα όνειρα έρχεσαι
τις νύχτες που κοιμάμαι
και τότε με παρηγορείς
με μάτια δακρυσμένα.