ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τα όνειρα που σκαλίσαμε πάνω σε βράχο
 νύχτες που ντύσαμε με κόκκινα άστρα
μικρό καλοκαίρι σε γύρευα νάχω
πράσινο δυόσμο στης αυλής μου τη γλάστρα.

Χαμόγελο τ ανέμου στο λιοπύρι της μέρας
κρυφό καρδιοχτύπι στο στήθος ριγούσε
το φεγγάρι η νύχτα προσκεφάλι κρατούσε
και συ πετούσες ψιλά στους αιθέρας.

Καθώς ανέβαινες κοιτώντας τα ύψη
ο ήλιος σου έκαψε τα μικρά σου φτερά
και τότε η ψυχή μου γιόμισε θλίψη
αφού δεν θα σ έβλεπα άλλη φορά.

Μου είπες θα φύγω και γω απορούσα
αστεία μου φαινόταν τα λόγια σου εκείνα
γι αυτό όταν τ άκουγα πάντα γελούσα
κι .όμως αλήθεια ήταν τι κρίμα.!!