ΤΟ ΤΥΜΠΑΝΟ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Το τύμπανο της σιωπής ακούω
η νύχτα απόψε το κρατάει
και με πολύ μακριά με πάει
σ ονείρατα και ρεμβασμούς.

Εκεί στην αυλή μου καθισμένη
ανάμεσα στα νυχτολούλουδα μου
ακούω μόνο την καρδιά μου
και το κορμί μου που ανασαίνει.

Και τ αργυρόχρωμο φεγγάρι
κάτω τη γη όλη φωτίζει
παλιές εικόνες με θυμίζει
περνούν μπροστά μου με καμάρι.

Τριγύρω άρωμα σκορπίζει
μία Γαζία ανθισμένη
και γω στους στοχασμούς χαμένη
πίσω ο νους μου με γυρίζει.