Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Σαν τη ψιλή βροχή η μοναξιά σε βρέχει
το πρόσωπο σου έχει σκεπάσει
και ο Χειμώνας δε λέει να περάσει.
Αργεί το καλοκαίρι να γυρίσει
Κρύο το σπίτι παγωμένη η βρύση
νεκρή φαίνεται όλη η πλάση.
Τ αγιόκλημα στο κήπο έχει παγώσει.
Το τζάμι από μέσα έχει θολώσει.
Βοριάς από τα φύλλα τα κλαδιά έχει γυμνώσει.
Μουντό το σούρουπο σαν φτάνει
φοράει της νύχτας το  καφτάνι
μαζί της το χορό της πιάνει.
Ώσπου ο ύπνος νάρθει λυτρωτής σου
με όνειρα γλυκά κοιμήσου
Η Μοναξιά θα είναι μαζί σου.