ΦΙΛΕΡΗΜΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Μαζεύω τα πεσμένα φύλλα του ήλιου
πάνω τους θα γράψω ένα τραγούδι.
Θα τρέξω εκεί που πρωτ άκουσα τη φωνή σου.
Θα τρέξω εκεί που πηγαίνει σφυρίζοντας ο άνεμος
Μες στη σιωπή μιας ατέλειωτης μοναξιάς.
Δεν θα βρει εμπόδιο το τραγούδι μου.
Ο Αυγερινός θα φέγγει τον δρόμο του
καθώς ο άνεμος θα το ακουμπήσει στα πόδια σου.
Μέσα σε κάθε στοίχο μου και ένα θολό ποτάμι.
Πάντοτε σκοτεινό και μισοφωτισμένο.
Θυμάμαι το πρόσωπο σου ένα ΦΙΛΈΡΗΜΟ ΦΕΓΓΆΡΙ!