OI NEOI

Απελπισμένοι οι νέοι αφήνουν ε τη γη τους
με μια αβέβαιη ελπίδα φορτωμένοι.
Αθέλητη από κείνους η φυγή τους
από την ίδια την Πατρίδα τους διωγμένοι.

Με μάτι αδειανό και βήμα τσακισμένο
τους σπρώχνει η μοίρα.Μα η ψυχή πίσω τους γυρίζει.
ο τι ονειρεύτηκαν το είδαν προδομένο
Σειρήνα η ξενιτιά στ αυτί τους ψιθυρίζει.

Το πλοίο χάνεται στου απείρου το σκοτάδι
και οι ψυχές τους βουλιάζουν ε στη θλίψη
να ξαστερώσει ο ουρανός δεν βλέπουνε σημάδι
και η αυγή το πρόσωπο της έχει κρύψει.

Τα νιάτα φέρανε ως του γκρεμού το χείλος
Στα στήθη τους παράπονο μια ανοιχτή πληγή.
Ζει στην ψευδαίσθηση ο γείτονας κι ο φίλος
παράδεισο ονειρεύεται την ξένη γη.

Με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά τους΄
Οι μάνες έρμες και μονάχες
ξεπροβοδούν στα ξένα τα παιδιά τους
αντί για την Πατρίδα. Για τη ζωή θα δώσουνε τις μάχες.

Ποιος θα σ ακούσει όσο κι αν φωνάξεις
και σε ποιους τόπους το δίκιο σου θα βρεις.
Κι αν με τα βρόχια της οργής σου θα σπαράξεις
για όσα σε πνίγουν σε πονάνε.Να διώξεις δεν μπορείς

Μα πάνω απ τη μοίρα τη στεγνή που την ορμή την κόβει
Ένας λαός ηρωικός δεν τον λυγίζουν φόβοι.
Γιατί η ψυχή του ορθώνεται περήφανη μονάχη
πιστεύει νικητής θα βγει και από αυτή τη μάχη.