Ο ΥΠΝΟΣ Ο ΒΑΘΥΣ

Φύτρωσε το άνθος το πρωί
τη μέρα μεγαλώνει .
Τη νύχτα όμως χάνεται
και η ζωή τελειώνει.
Η Μοίρα έτσι είναι της ζωής
πολύ να μην κρατάει
ο χρόνος ο αδυσώπητος
την κόβει την πετάει.
Ποτέ δεν λες ησύχασα
πάντα έχεις φροντίδες.
και πάντα θες και εύχεσαι
και πάντα έχεις ελπίδες.
Να μεγαλώσεις τα παιδιά
να τ αποκαταστείσεις.
Να ρθει και η δική σου η σειρά
ήρεμα πια να ζήσεις.
όμως πόσο γελάστηκες
ο αγώνας δεν τελειώνει
είναι ο νόμος της ζωής
πάντα να σε φορτώνει.
Και κει που λες τελείωσα
βάσανα αρχίζουν άλλα
ίσως πιο μεγαλύτερα
ίσως τα πιο μεγάλα.
Το σώμα σου υποχωρεί
χάνει τη δύναμη του
αρχίζει τώρα να γερνά
χάνει πια την ορμή του.
Κουράστηκε όλη τη ζωή
μάχες πολλές να δίνει
και τώρα άλλο τίποτα
δεν έχει απομείνει.
Γι αυτό έτσι σιγά σιγά
γέρνει στο προσκεφάλι
τον παίρνει ο ύπνος ο βαθύς
μέρα δεν βλέπει άλλη.
Έτσι τελειώνει η ζωή
σαν να κρατά μια μέρα
γεννήθηκες ένα πρωί
χάνεσαι την εσπέρα.
Τα χρόνια είναι μια στιγμή
αυτό πάντα θυμήσου
μη σπαταλάς ούτε λεπτό
φρόντισε τη ζωή σου.
Μην τον αφήνεις να περνά
τον χρόνο να διαβαίνει
ποτέ μη λες έχω καιρό
δεν ξέρεις αν θα έρχεται
η μέρα η επομένη.