ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟ ΔΟΞΑΡΙ

Είπες θάρθεις.Σε πρόσμενα
σαν πολύτιμο μύρο
σαν γλυκιά αναπνοή.
Κι άκουσα ανεπάντεχα
τα πατήματα τ ονείρου
τ ουρανού μια αναλαμπή.
Ήρθες μόνο σαν χάδι
σαν μια δύση χρυσή
μια σκιά στο σκοτάδι
μα δεν ήσουν εσύ.
Και του πόνου τ ακοίμητο
της ψυχής μου δοξάρι
κάτω από εν άστερο
βουρκωμένο ουρανό
κάτω από εν αγέννητο
ραγισμένο φεγγάρι
τραγουδούσε μονάχο του
ένα θλιμμένο σκοπό.