![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6ppPVTefc3iG9QoPAGz-KUo01cCeJ2A6Ig9EofvvHWE4n106hemwcoBGakfDj1nlwrEGUu_MNcab5r4bJCagnLlbTVD9wG4h2ZoPGrTaVbdccaWHLBPvbaeJH_zrb3y8YRxftOfUlu15/s1600/images+%252846%2529.jpg)
τον χρόνο που πέρασε
στις μακρινές χαραμάδες της ζωής
προσπαθώ να θυμηθώ
τους σταθμούς της.
Είναι τόσοι πολλοί
η μνήμη μπερδεύεται.
Ποιοι είναι της χαράς
και ποιοι είναι της λύπης.
Ο νους σεργιάνισε νοερά
στα ταξίδια του χρόνου.
Ξεθωριασμένες εικόνες
και άλλοτε ζωντανές.
Παρασέρνουν την ψυχή μου
σ ένα μοναχικό κάλεσμα
ενός μακρινού παρελθόντος.
Δεν πρέπει να ξεχασθεί
μαζί του θα ξεχασθεί
και η ύπαρξή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου