Έχω δυο νιους έχω δυο γιουςέχω δυο παλικάρια..
Λεβέντες μου καμαρωτούς
της νιότης μου βλαστάρια.
Ο ένας κοντά μου στέκεται
η ξενιτιά τον άλλον τρώει.
Μοιράστηκε η καρδιά στα δυο
ο πόνος μοιρολόι.
Γιε μου αχ άνοιξε φτερά
και πέταξε κοντά μου
γίνε αναπάντεχο πουλί
και μπες στη κάμαρά μου.
Κι απ τη χαρά μου να γενώ
λεύκα και κυπαρίσσι
στους ίσκιους τους ν αναπαυτείς
και η φωνή του αηδονιού
να σε γλυκοξυπνήσει..
Στα μάτια σου να σε κοιτώ
να νιώθω την πνοή σου.
Με τη λαχτάρα στη ψυχή
να ζω απ τη ζωή σου.
Κι αν πάλι αργήσεις για να ρθεις
υπομονή θα κάνω
για να σε ιδώ στερνή φορά
δίπλα μου πριν πεθάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου