Η ΛΕΥΚΑ.

Η λεύκα σείεται
απ τ ανέμου το χάδι
τα φύλλα πέφτουνε
πέφτει το βράδυ
κι η παγωνιά.

Στ άδειο παράθυρο
μια λάμπα φωτίζει
κι η κόρη δακρύζει
στην ερημιά.

Ο δρόμος ειν έρημος
κανείς δε διαβαίνει
κι αυτή περιμένει
στη λησμονιά.

Τακ τακ ακούγεται
έξω απ τη πόρτα
ποιος είναι ρώτα
λέει μια φωνή.

Η κόρη άνοιξε
έξω σκοτάδι
έρημο βράδυ
πέφτει βροχή,

Είναι ο αγέρας
που δυναμώνει
η κόρη παγώνει
κανείς να φανεί.