![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy8YfCrgAACuSAziwdUC7_8gS7CtJNoOT5oAzjCeJoj799VU2tqJHD56UHrRrTwSrM5r_Ckwv5kuEbpZFrt5bNvBEEWWLkbR-It2KDPpReagNJ6T9xtm5NYkAH-E9WwekzB9E1syPkno5z/s320/74a21226-c02a-4c4a-b9c6-8346a091058f.jpg)
χρωματιστές .εικόνες.
Στα φύλλα της καρδιάς
γράφονται ωχρές αναμνήσεις.
Σκιρτά η ψυχή στη θύμησή τους.
Ένα αόριστο χαμόγελο ζωγραφίζεται
στα ωχρά χείλη του φθινοπώρου.
Κάπου κάπου ξεχασμένες ηλιαχτίδες
αφήνουν να προβάλουν τα σύννεφα
από τις ρωγμές τ ουρανού.
Ψιλοβρέχει.
Οι στάλες του απαλές νότες
μιας ρυθμικής μουσικής.
πάνω στις λαμαρίνες του υπόστεγου.
σκορπούν μια μελαγχολία τριγύρω.
Στην οθόνη της ψυχής μας
χάθηκε η εικόνα τ ου Καλοκαιριού.
Τέλος εποχής αρχή μιας άλλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου