Κακό φθινόπωρο πως ήρθες πάλιΤα νέφη σκέπασαν τον ουρανό.
Ψιλή βροχούλα έπιασε πάλι
και ξάφνου άρχισε μπουμπουνητό
Τα φύλλα πέφτουνε κιτρινισμένα
άδεια πια μένουνε και τα κλαδιά.
λες κι ένα σάβανο βάλαν σε μένα
γυμνή μου έμεινε και η καρδιά.
Το χώμα μύρισε της γης η άχνα
θανάτου μήνυμα σαν να δυλεί
μέσα στα στήθη μου άρχισε η βράχνα
και του θανάτου προβάλει η απειλή.
Κακό Φθινόπωρο ήρθε ετούτο
μαζί του έδυσε και η χαρά
τώρα τη λύπη μου έχω για πλούτο
μαζί του έφερε τη συμφορά.
Μαζί του έδυσαν και οι ελπίδες.
όλα βυθίστηκαν στη λησμονιά
Τις πονεμένες μου βλέπω ρυτίδες
να μ αυλακώνουν με απονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου