ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ.

Μικρό σπουργίτι παγωμένο
ήρθες στη πόρτα μου μπροστά
κακόμοιρο και πεινασμένο
να νιώσεις λίγο ποιο ζεστά.

Απ το παράθυρο σε οίδα
κι έτρεξα αμέσως να σ ανοίξω
ψίχουλα λίγα να σου ρίξω
μες στο σκοτάδι μια αχτίδα
πνοή ζωής να σε φυσήξω.

Ξεθαρρεμένο ήρθες κοντά μου
την πείνα σου για να χορτάσεις
δίχως το φόβο στη καρδιά σου
το χέρι εκείνο μη σε πιάσει
σα δόλωμα να σε σκεπάσει.

Αφέθηκες μ εμπιστοσύνη
στα δυο μου χέρια να σ αγγίζω
και με χαρά να σε ταίζω
τα μάτια σου μ ευγνωμοσύνη
με κοίταζαν την ώρα εκείνη.

Μετά σε πήρα μες στο σπίτι
να σε ζεστάνω εκεί στο τζάκι
να σταματήσουν ποια λιγάκι
οι χτύποι της μικρής καρδιάς σου
μικρό φτωχό μου εσύ σπουργίτι.