Οι δρόμοι που βαδίσαμε αχάραχτοι
το τέρμα τους αδήλωτο στο χάρτη.
Αμέτρητα τα στοπ μας εμποδίζανε
και ψάχναμε να βρούμε μονοπάτι.
Πικρή η αλήθεια κι όμως τη γυρεύαμε
το ψέμα εφιάλτης στη ζωή μας
χαμένες μας ελπίδες ζητιανέυαμε
πριν έρθει ακάλεστη η καταστροφή μας.
Τα χρόνια που περνούσαν σημαδεύανε
το πρόσωπό μας δείχνει τη σφργίδα
Στον ύπνο τα όνειρά μας μας παιδεύανε
και μεις αναζητούσαμε ελπίδα.
Στις μνήμες αντιστέκεται η θλίψη μας
σε κείνα που μας άνοιξαν το δρόμο
καθώς γυμνοί βαδίζαμε αμάθητοι
με το σακί της άγνοιας στον ώμο.
Και τώρα που ο ήλιος εβασίλεψε
γεμάτη χρώματα είναι η δύση
απ όλα εκείνα που χαθήκανε
το αποτύπωμα η ζωή έχει αφήσει.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqo6uDWG7KTdnZZKZhDU6cJ9C9MSvVOwU9JhDD15APp7UzqyZZ66Y_9X0coTTQKHBcYKs1-dXz6GK097UMWcLktoFJjqXto5Bm6aRoeG_dRCKT3T6k_brd1W51goJVa4r0TcSF_EJssakl/s320/5b2284c9-48bf-4f98-9a8c-1ada92656e27.jpg)
Αμέτρητα τα στοπ μας εμποδίζανε
και ψάχναμε να βρούμε μονοπάτι.
Πικρή η αλήθεια κι όμως τη γυρεύαμε
το ψέμα εφιάλτης στη ζωή μας
χαμένες μας ελπίδες ζητιανέυαμε
πριν έρθει ακάλεστη η καταστροφή μας.
Τα χρόνια που περνούσαν σημαδεύανε
το πρόσωπό μας δείχνει τη σφργίδα
Στον ύπνο τα όνειρά μας μας παιδεύανε
και μεις αναζητούσαμε ελπίδα.
Στις μνήμες αντιστέκεται η θλίψη μας
σε κείνα που μας άνοιξαν το δρόμο
καθώς γυμνοί βαδίζαμε αμάθητοι
με το σακί της άγνοιας στον ώμο.
Και τώρα που ο ήλιος εβασίλεψε
γεμάτη χρώματα είναι η δύση
απ όλα εκείνα που χαθήκανε
το αποτύπωμα η ζωή έχει αφήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου