OI ΔΡΟΜΟΙ.

Οι δρόμοι που βαδίσαμε αχάραχτοι
το τέρμα τους αδήλωτο στο χάρτη.
Αμέτρητα τα στοπ μας εμποδίζανε
και ψάχναμε να βρούμε μονοπάτι.

Πικρή η αλήθεια κι όμως τη γυρεύαμε
το ψέμα εφιάλτης στη ζωή μας
χαμένες μας ελπίδες ζητιανέυαμε
πριν έρθει ακάλεστη η καταστροφή μας.

Τα χρόνια που περνούσαν σημαδεύανε
το πρόσωπό μας δείχνει τη σφργίδα
Στον ύπνο τα όνειρά μας μας παιδεύανε
και μεις αναζητούσαμε ελπίδα.


Στις μνήμες αντιστέκεται η θλίψη μας
σε κείνα που μας άνοιξαν το δρόμο
καθώς γυμνοί βαδίζαμε αμάθητοι
με το σακί της άγνοιας στον ώμο.

Και τώρα που ο ήλιος εβασίλεψε
γεμάτη χρώματα είναι η δύση
απ όλα εκείνα που χαθήκανε
το αποτύπωμα η ζωή έχει αφήσει.