ΣΤΟΧΑΣΟΥ

Κλείσε τα μάτια και στοχάσου
τα ωραία χρόνια τα παλιά
που ήταν γλυκιά η ανεμελιά
κι αφροντισιά  γεμάτα.

Τότε που ήσουνα φαντάσου
γεμάτος όνειρα κι ορμή
κι είχες ολόισιο το κορμί
αγνή ψυχή και νιάτα.

Τότε που βράδια στα όνειρα σου
από του πόθου τον καημό
ρούφαγες άγουρο χυμό
κι όπως τα χελιδόνια


τιτίβιζες απ τη χαρά σου.
Μα ο γέρο χρόνος που κυλούσε
από μακριά χαμογελούσε
με πονηριά και καταφρόνια.


Τώρα θλιμμένος και σκυφτός
ζητάς απ τη ματιά που πέφτει
παρηγοριά μες στο καθρέφτη
και ξαναβλέπεις σκεφτικός
παλιές χαρές και καταιγίδες
μες στου προσώπου τις ρυτίδες.