Η ΒΡΟΧΗ

Σύννεφα εις τον ουρανό
μαζεύονται μεγάλα
κρύφτηκε ο ήλιος χάθηκε
θ αρχίσει η βροχή
Θ ακούω μελαγχολικά
σαν πέφτει.στάλα στάλα
ένα τραγούδι μοναξιάς
θα λέει στη ψυχή.

Η κάθε μέρα που περνά
ίδια όπως και άλλες
δεν έχουν καμία έκπληξη
όπως πια οι παλιές.
Κάνουν μεγάλα βήματα
και δρασκελιές μεγάλες
περνούν και φεύγουν βιαστικά
.άχρωμες και βουβές

Και τις κοιτώ περίλυπη
χλωμές να ξεμακραίνουν
άδεια τα χέρια μου είναι πια
απ όσα είχα εκείνα
που ομορφαίνουν τη ζωή
κι εφραίναν τη καρδιά
της νιότης μου τα λούλουδα
της νιότης μου τα κρίνα.