Είπα να γράψω
ατέλειωτες της μνήμης μου ιστορίες
που κλείδωναν την πόρτα της ψυχής
Κι έτσι να κλάψω
πάνω στις ταφόπετρες τις κρύες
που θάφτηκαν στο κύμα της σιωπής.
Για να ξεχάσω
εικόνες ζωηρές που χαραχτήκαν
σκληρά στο πίσω μέρος της καρδιάς.
Και να πετάξω
στ όνειρο της λήθης που χαθήκαν
πάνω απ τα κύματα της λησμονιάς.
Όμως ο χρόνος δε συμμάχησε μαζί μου
κι έγιναν γκρίζα τα σημάδια της ψυχής μου.
ατέλειωτες της μνήμης μου ιστορίες
που κλείδωναν την πόρτα της ψυχής
Κι έτσι να κλάψω
πάνω στις ταφόπετρες τις κρύες
που θάφτηκαν στο κύμα της σιωπής.
Για να ξεχάσω
εικόνες ζωηρές που χαραχτήκαν
σκληρά στο πίσω μέρος της καρδιάς.
Και να πετάξω
στ όνειρο της λήθης που χαθήκαν
πάνω απ τα κύματα της λησμονιάς.
Όμως ο χρόνος δε συμμάχησε μαζί μου
κι έγιναν γκρίζα τα σημάδια της ψυχής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου