ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ

Ήσουν το πρώτο σκίρτημα
που ένιωσα για σένα.
Μικρή παιδούλα
με άδολη καρδιά.

Ήσουν το πρώτο όνειρο
που έσβησε για μένα
όπως του Μάη
η πρωινή δροσιά

Κάτω απ το φως
του αχνοφέγγαρου
όρκους πολλούς
είχαμε δώσει.

Και ορκιστήκαμε
στο αστροφέγγισμα
μην την αγάπη μας
κανείς προδώσει..

Πλάσαμε όνειρα
και σχεδιάζαμε
για τη ζωή μας
δίναμε υπόσχεση
και τη σφραγίζαμε
με το φιλί μας.

Μα ύστερα κλάψαμε
πάνω στον τάφο της
το θάνατο της
με κείνη χάθηκε
και η δική μας η αθωότης

Πόσες φορές
κλείνω τα μάτια μου
κι όλο θυμάμαι
το πρώτο σκίρτημα
.με την ανάμνηση
αποκοιμάμαι.

Μα κι αν τη πρώτη μας
εκείνη αγάπη
κλάψαμε τόσο
πάλι θα ήθελα
το πρώτο σκίρτημα
να ξανανιώσω.