![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieIUt6-JZtmgijiHuEGgXV9AW8b6X_ecEcFnJ2mrdHXOdLtmuKstXW2phEi-cL2X3yCY0jwR-z6pjhyqXlvkR3U_rzx0H9hWGQpHzpD9HwhYVGttz8ZqbIvuFL10g5AtvczmjuppHt77q3/s1600/images+(5).jpg)
Σκιές απόκοσμες θαρρείς πως περπατούνε..
Αλαφροτρέμει απ το φόβο της η γη
και μύρια άστρα από ψηλά τη χαιρετούνε.
Ψίθυροι ακούγονται ο αγέρας τους σκορπά.
Η νύχτα αφουγκράζεται τον κάθε ήχο
μιλούν αναμετάξυ τους των δένδρων τα κλαδιά
και το ρυάκι τραγουδά χαρούμενο ένα στοίχο.
Κλαίει ο γκιόνης της νύχτας το πουλί.
Η Κουκουβάγια ζαρώνει στη φωλιά της
κάποια φωνούλα ένα κλάμα από παιδί
το νανουρίζει η μάνα του στη τρυφερή αγκαλιά της.
Διαβαίνει η ώρα στου χρόνου τη ροή
σέ λίγο το ξημέρωμα θα υψώσει το μαντήλι
κι αν το φεγγάρι απόψε άργησε να βγει
σε λίγο μ ένα χαμόγελο ο ήλιος θ ανατείλει.
Θε να σκορπίσουνε οι άυλες σκιές
οι ψίθυροι θα σβήσουν θα χαθούνε
φωνές θ ακούγονται από παντού φωνές
που το ξημέρωμα γλυκά θα τραγουδούνε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου