ΑΠΟΨΕ

Απόψε το φεγγάρι αργεί να βγει.
Σκιές απόκοσμες θαρρείς πως περπατούνε..
Αλαφροτρέμει απ το φόβο της η γη
και μύρια άστρα από ψηλά τη χαιρετούνε.

Ψίθυροι ακούγονται ο αγέρας τους σκορπά.
Η νύχτα αφουγκράζεται τον κάθε ήχο
μιλούν αναμετάξυ τους των δένδρων τα κλαδιά
και το ρυάκι τραγουδά χαρούμενο ένα στοίχο.

Κλαίει ο γκιόνης της νύχτας το πουλί.
Η Κουκουβάγια ζαρώνει στη φωλιά της
κάποια φωνούλα ένα κλάμα από παιδί
το νανουρίζει η μάνα του στη τρυφερή αγκαλιά της.

Διαβαίνει η ώρα στου χρόνου τη ροή
σέ λίγο το ξημέρωμα θα υψώσει το μαντήλι
κι αν το φεγγάρι απόψε άργησε να βγει
σε λίγο μ ένα χαμόγελο ο ήλιος θ ανατείλει.

Θε να σκορπίσουνε οι άυλες σκιές
οι ψίθυροι  θα σβήσουν θα χαθούνε
φωνές θ ακούγονται από παντού φωνές
που το ξημέρωμα γλυκά θα τραγουδούνε..