ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΟΡΑΜΑΤΑ

Βαθιά στη καρδιά μου βρέχει
ποτίζει η γη της ψυχής μου
άρωμα από νοτισμένο χώμα
ξεχύνεται γύρω.
ήχοι ακούγονται κι ανάσες
ανάσες που βγαίνουν από παντού
φυλαγμένα μυστικά σε κελιά.
Πρόσωπα αχνά απόμακρα παρελαύνουν
μπρος από το δικό μου πρόσωπο.
Σκηνές και εικόνες εναλλάσσονται γρήγορα.
Μια γεύση πικρή αφήνει το δάκρυ στα χείλη μου.
Τα μάτια μου ορθάνοιχτα
στα οράματα  του παρελθόντος.
Τα αυτιά μου πιάνουν φωνές σβησμένες
λιμνασμένα ακίνητα νερά
Στο βάθος γνώριμες φωνές μου γνέφουν
πάνω τους ζωγραφισμένη η θλίψη και η μοναξιά.
Κάποιες μου χαμογελούν.
Διαβατάρικα πουλιά και χάνονται στο άπειρο.
Καλώ τον ύπνο να ρθει
μα εκείνος απομακρύνεται σκόπιμα.
Τον καλώ να με λυτρώσει
δεν την μπορώ τη νύχτα
δεν το αντέχω το σκοτάδι.
Εκει κρύβονται όλα τα στοιχειά  του κόσμου
εκεί ραδιουργούν όλα τα κακά πνεύματα.
Ποιο θα επιλέξει εμένα δεν ξέρω
Θέλω να κοιμηθώ για να μην το αντικρίσω.