ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ

Πίσω από σένα περπατούσα
σ απόσταση αναπνοής
μονάχα ψίχουλα ζητούσα
από το δρόμο της ζωής.

Μα εσύ ποτέ ματιά δεν είχες ρίξει
πίσω σου αν σ ακολουθώ
δικό σου δρόμο είχες τραβήξει
δεν σ ένοιαζε αν θα χαθώ.

Κι εγώ δεν έβγαζα μιλιά
ήξερα μόνο να σωπαίνω
άφηνα τον καιρό μου να κυλά
χωρίς να ξέρω που πηγαίνω.

Βρήκα το δρόμο μου σιγά σιγά
βγήκα στο φως απ το σκοτάδι
απ το ποτέ καλύτερα αργά
ένα αστέρι βάζοντας σημάδι.