ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ

Φυτρώνει άνθος το πρωί
τη μέρα μεγαλώνει
τη νύχτα όμως χάνεται
έτσι η ζωή τελειώνει.
Είναι η μοίρα της ζωής
πολύ να μην κρατάει
ο χρόνος αδυσώπητος
την κόβει την πετάει.
Ποτέ δε λες ησύχασα
πάντα έχεις φροντίδες
και πάντα θες και εύχεσαι
και πάντα έχεις ελπίδες
να μεγαλώσεις τα παιδιά
να τ,/αποκαταστήσεις
να έρθει η δική σου η σειρά
λίγο ήρεμα να ζήσεις'
Όμως πόσο γελάστηκες
ο αγώνας δε τελειώνει
είναι ο νόμος της ζωής
πάντα να σε φορτώνει.
Και κει που λες τελείωσα
βάσανα αρχίζουν άλλα
ίσως πιο μεγαλύτερα
ίσως τα πιο μεγάλα.
Το σώμα σου υποχωρεί
χάνει τη δύναμη του
αρχίζει πλέον να γερνά
χάνει πια την ορμή του.
Κουράστηκε όλη τη ζωή
μάχες πολλές να δίνει
και τώρα άλλο τίποτα
δεν έχει απομείνει.
Γι αυτό έτσι σιγά σιγά
γέρνει στο προσκεφάλι
τον παίρνει ο ύπνος ο βαθύς
μέρα δε βλέπει άλλη,