ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ

Θα μπορούσες να έλεγες την αλήθεια σου όλη
κι ο καθείς θα την άκουγε μ όλη του την καρδιά.
Θα μπορούσες  να φύτευες στης ψυχής το περβόλι
κρίνα και τριαντάφυλλα να σκορπούν ευωδιά.

Θα μπορούσες να γέμιζες την καρδιά σου μ αγάπη
κι από μέσα να έβγαζες κάθε τι περιττό
.Θα μπορούσες να βάδιζες στο σωστό μονοπάτι
που θα σ έφερνε αν ήθελες πιο κοντά στο Χριστό.

Θα μπορούσες να ένιωθες πιο πολύ καλοσύνη
στους ανήμπορους γέροντες στα μικρά ορφανά
Θα μπορούσες να έδειχνες λίγη μετριοφροσύνη
σε εκείνους που έβλεπες να είναι πιο χαμηλά.

Θα μπορούσες να άπλωνες χέρι ελεημοσύνης
στο φτωχό  και τον άτυχο διπλανό σου αδελφό
θε να έπαιρνες εύσημα ανθρωπιάς καλοσύνης
θησαυρό που θα φίλαγες στην καρδιά σου κρυφό.

Θα μπορούσες ω άνθρωπε πόσα δε θα μπορούσες
μα εσύ δεν εσκέφτηκες τίποτα απ όλα αυτά
νόμιζες πως αιώνια με φτερά θα πετούσες
δεν θα σ άγγιζε τίποτα απ της γης τα δεινά.

Πόσο λάθος λογάριασες την πορεία του κόσμου
την στερνή ώρα σκέψου το και το χέρι σου δος μου
και μην κλείνεις την πόρτα σου σ όποιον σου τη χτυπά

Είναι οι μέρες μας δύσκολες ζούμε δύσκολα χρόνια
αν το μίσος σου έδιωχνες την αγάπη κρατούσες
αν ειρήνη θα έσπερνες κι όχι μόνο διχώνια
σ έναν κόσμο καλύτερο θα μπορούσες να ζούσες.