ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Στο μπαλκόνι του σπιτιού μου καθισμένη
κάθε βράδυ μοναχή μου το περνώ.
Τη ζωή μου αναπολώ συλλογισμένη
και τις πίκρες μία μία τις μετρώ.

Δίχως να το θέλω πίσω όλο γυρνάω
μα και μπρος μου σαν κοιτάζω τι μ αυτό
αχ ζωή αφού το ξέρεις σ αγαπάω
εσύ όμως με κάνεις να πονώ.

Χαμογέλασε λιγάκι και σε μένα
σου ζητάω λίγα και όχι πολλά
κάνε στα δυο χείλη μου τα πικραμένα
το χαμόγελο ν ανθίσει σιωπηλά.

Θεέ μου όχι είναι άδικο το ξέρω
η στιγμή είναι λιγάκι θλιβερή
τ όνομά σου με αγάπη το προφέρω
απ το χέρι με κρατάς κάθε στιγμή.

Δεν μ αφήνεις πουθενά να κακοπέσω.
την παράκλησή μου πάντα την ακούς
κι αν καμιά στιγμή τυχαίνει να πονέσω
τη βοήθεια σου ζητάω με λυγμούς.