Ο ΜΠΕΚΡΗΣ

Μέσα στα μάτια έκλεινε
τη σιωπή του κόσμου.
Πέρασε απαρατήρητη
από μπρος του η ζωή.
Αόρατες σκορπίζονταν
οι μυρουδιές του δυόσμου
αυτός καθότανε βουβός
στης τύχης το σκαλί.

Έπεφτε πια το σούρουπο
μες στη γυμνή ψυχή του.
Τα μάτια του ελάμπανε
ζωντάνια αρρωστημένη
Άκουγε μες στη γύμνια του
την τραγική φωνή του
ήξερε τι του έγραφε
η μαύρη του ειμαρμένη,

Παράξενα κι απόμακρα
σχήματα και εικόνες
έκαναν την εμφάνιση
μες στο θολό μυαλό του
σαν σε ταβέρνα τακτικοί
ερχότανε θαμώνες
για να χλευάσουνε μαζί
το μαύρο ριζικό του.