Θολές οι μνήμες έρχονται απ το βάθοςτου τούνελ της ζωής το σκοτεινό.
Τι έφταιξε και όλα πήγαν λάθος
και τίποτα δεν βγήκε αληθινό.
Λιγόστεψε ο αέρας που αναπνέω
κουράστηκα σ αυτή τη διαδρομή.
Ίσως στ αλήθεια κάπου κι εγώ να φταίω
μου παίρνουνε τον νου οι λογισμοί.
Σημάδεψε τα χρόνια της ζωής μου
κείνο το όνειρο το μακρινό
σε κάστρο μέσα κλείστηκε η ψυχή μου
δίχως να βλέπει γη και ουρανό.
Κει μες στα ξεχασμένα απομεινάρια
του νου που ξέφτισαν από καιρό
ζητώ να βρω της νιότης μου τ αχνάρια
μα είναι αργά σβηστήκαμε θαρρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου