Βαριά κυλάει η ανήμερη του χαλασμού πνοήστης αργοκίνητης σιωπής το μήνυμα να φέρει.
Η φλόγα ανάβει φοβερή της ιερής στιγμής
που σιγοκαίει την οργή ενός λαού που υποφέρει.
Και σαν από εκδίκηση ο πόνος τιμωρός
από παλιά ε πρόσταζε η μοίρα των Ελλήνων
πότε θα ρθει προσμένουνε εκείνος ο καιρός
που θα τινάξουν το ζυγό ψευτών και θεατρίνων.
Λουφάζει μες στη σκοτεινιά η ψυχή η προδομένη
ενός λαού που οι αδύνατοι άνισα με τους δυνατούς
παλεύει και αισθάνεται πάντοτε σταυρωμένη
κτίζοντας με το αίμα του βωμούς ηρωικούς.
Ηχότρεμη την μνήμη του μες στη ψυχή κρατεί
ένας λαός που άδικα τον τιμωρούν οι μεγάλοι
μα ξέρει από τ αρχαία του πως να φιλοσοφεί
ξέρει και πως να μάχεται γνωρίζει και από πάλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου