ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σαράντα χρόνια κατοικώ                
                                                           
στο σπίτι το δικό μου
Τ αγόρασα με δάνειο
για να μην έχω νοίκι
Το πλήρωσα με το αίμα μου
μέσα απ τη δουλειά μου
στέρησα τη φαμιλιά μου
στέρησα τα παιδιά μου.
Ποτέ δεν πήγα διακοπές
ούτ έξοδα μεγάλα
Το σπίτι να ξεχρέωνα
δεν μ ένοιαζε για τ άλλα.
Και ήρθε τώρα ο καιρός
το σπίτι να με πάρουν
μου πήρανε και τη δουλειά
χαράτσι να με βάλουν.
Γι αυτό το σπίτι που έφτυσα
αίμα και μου ανοίκει
να το πληρώνω απ την αρχή
να μένω με το νοίκι.
Αφού δεν έχω πια δουλειά
γιατί τόση αδικία
ποιά προστασία έχω εγώ
από την πολιτεία
Πως θα φροντίσω τα παιδιά
πως θα τα προστατέψω
σε ποια από τα λόγια τους
να έχω εμπιστοσύνη
μου πήραν σπίτι και δουλειά
σε ποια δικαιοσύνη.
Τη χώρα μας απαξίωσαν
την έχουν ξεφτιλίσει
μια χώρα τριτοκοσμική
που ανήκει όμως στη δύση.
Χώρα που διώχνει τα παιδιά
και μένουν οι μεγάλοι
με χρόνια δεν θα υπάρχει πια
θ αλλάξει θάναι άλλη.
Ελλάδα δεν θα λέγεται
αλλιώς θα την επούνε
θα ψάχνουνε στο λεξικό
όνομα για να βρούνε.
Ξένοι θα κατοικίσουνε
ξένοι θα κυβερνούνε.
Και όσοι θ απομείνουνε
δούλοι τους θα γενούνε.
Αυτή θάναι η κατάντια μας
και η τωρινή μας μοίρα
έτσι μας εκατίντησαν
του ΔΟΥ ΝΟΥΝΟΤΟΥ Η Σπείρα.
Δεν ξέρω αν είναι πια καιρός
αν είναι πια η ώρα
ν α πάψει ο κατήφορος
και να μην έρθει η μπόρα
κάτι να κάνει ο λαός
για να τη σταματήσει
γιατί δε βλέπω δυστυχώς
καμία άλλη λύση...