Μάνα μου Μανούλα μου.

Μάνα μου Μανούλα μου
νάξερες πόσο μου λείπεις
πάντοτε σ αναζητώ
στις χαρές στις λύπες.
Η μορφή σου έρχεται
στον ύπνο κάθε βράδυ
νιώθω πάντα τ απαλό
στοργικό σου χάδι.
Με χαμόγελο γλυκό
πάντα μου μιλάς
στον βαθύ τον ύπνο μου
πάντα μου μιλάς.
Μάνα μου Μανούλα μου
η κακή η μοίρα
μ έχει αφήσει ορφανή
κι άπ αγάπη στείρα.
Μόνο η αγάπη σου
πιο μεγάλη απ όλες
δεν ζητά αντάλλαγμα
στης ζωής τις μπόρες.
Στη δική σου αγκαλιά
πάντοτε κρυβόμουν
απ όσα με κυνήγαγαν
κι απ όσα εγώ φοβόμουν.
Ήσουν η παρηγοριά
και το ησυχαστήρι
δεν με χάλαγες ποτέ
ούτε ένα χατήρι.
Έκρυβες το δάκρυ σου
τη λύπη και τον πόνο
ήθελες χαρούμενη
να σε βλέπω μόνο.
Την ψυχή σου θάδεινες
αν σου τη ζητούσα
πιο πολύ εσύ πόναγες
εγώ όταν πονούσα.
Τι να πρωτοθυμηθώ
Μάνα μου καλή μου Μάνα
μέσα μου πάντα χτυπά
της ερημιάς καμπάνα.