ΗΤΑΝ ΑΡΓΑ

Ήταν αργά μεσάνυχτα
άκουγα τη βροχή
σαν έπεφτε με δύναμη
στους έρημους τους δρόμους.
Ο ύπνος δεν ερχότανε
γιατί η πληγή νωπή
με τυραννούσε ο πόνος της
με κύρτωνε τους ώμους.

Έφτασαν τα χαράματα
τα μάτια μου ανοιχτά
τα βρήκε το ξημέρωμα
κι ο νους να ταξιδεύει
σ όσα περάσαν κι ήρθανε
στο πριν και το μετά
στο αύριο που ο δρόμος τους
όσο πάει και στενεύει.