![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD2Kr7uylalX3SycjcImIXazK8iC_Ajmwba_5rryZ83bvxMcLK3R5OimO9oqw-SLRakH2n-dtswmgFgo35hAOB3vlPqs89gSvupxmL36KVJQ9UnoLwqMa_ZyvteQTGpmBc194oBaTJR4Br/s1600/images+%252837%2529.jpg)
άκουγα τη βροχή
σαν έπεφτε με δύναμη
στους έρημους τους δρόμους.
Ο ύπνος δεν ερχότανε
γιατί η πληγή νωπή
με τυραννούσε ο πόνος της
με κύρτωνε τους ώμους.
Έφτασαν τα χαράματα
τα μάτια μου ανοιχτά
τα βρήκε το ξημέρωμα
κι ο νους να ταξιδεύει
σ όσα περάσαν κι ήρθανε
στο πριν και το μετά
στο αύριο που ο δρόμος τους
όσο πάει και στενεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου