ΣΑΝ ΟΡΑΜΑ

Σαν όραμα θα ήθελα
ξανά να σ αντικρίσω
μα η προσμονή τυραννική
τρομάζει την καρδιά΄
κι όταν αθέλητα γυρνώ
και βλέπω πάλι πίσω
αλύπητα με δέρνουνε
της λύπης τα κλαδιά.

Βλέπω τον δρόμο έρημο
και σκοτεινό και κρύο
μένουνε όλα ασάλευτα
ασάλευτη και γω.
Ποια μοίρα πια με κυνηγά
σε έρημο τοπίο
που χίμαιρες και όνειρα
μάταια κυνηγώ..

Πόσες φορές ξαγρύπνησα
με κουρασμένα μάτια
κοιτάζοντας τον ουρανό
ξάστερο η θολό
από εσέ μια ζωγραφιά
κόλλαγα τα κομμάτια
ξεπρόβαλες σαν όνειρο
αιθέρια ομορφιά.