MΙΑ ΗΡΕΜΗ ΖΩΗ

Ότι ήταν δικό μου το έχω ξεγράψει
κι ούτε αρχή ξανά θα γίνει.
Μια ήρεμη ζωή ε ζήτησα την έχω χάσει
μα κάποια σπίθα στη καρδιά δε σβήνει.
Εκείνη μου θυμίζει τη φωτιά που άναψε
μα ο καπνός τα μάτια μου βουρκώνει
θολή η μνήμη στις εικόνες σκόνταψε
και τοίχο αδιαπέραστο σηκώνει.
Ξανοίγει ο ουρανός τα μαύρα σύννεφα
ένα αεράκι δροσερό φυσάει.
Λιγάκι φως στο βάθος διαφαίνεται
τη μνήμη να ζωντανέψει αποζητάει.
Λόγια που απομείνανε στου στοχασμού την άκρη
άσπρες σελίδες της ζωής εμμείνατε
δε κύλησε πάνω σας ποτέ ένα δάκρυ.
Ποτέ δε γράφτηκε πάνω σας μια λέξη
Έτσι νεκρές ε διάλεξα να μείνετε
στου τάφου τη γαλήνη ένας σταυρός
το μόνο του ξαπόσταμα του λογισμού καιρός